Kolano skoczka

Kolano skoczka jest kontuzją objawiającą się bólem przedniej okolicy kolana w miejscu przyczepu więzadła rzepki do rzepki. Więzadło rzepki to struktura, która łączy rzepkę z kością piszczelową i spełnia znaczącą rolę w procesie przekazywania sił mięśni uda. Dzięki temu możemy prostować kolano, biegać, skakać, uderzać piłkę w czasie gry. Kolano skoczka, czyli zapalenie więzadła rzepki jest bardzo częstym urazem w sporcie i wielokrotnie zdarza się, że z tego powodu dochodzi do przerwania karier u profesjonalnych sportowców, np. siatkarzy czy koszykarzy.

Objawy kolana skoczka

Odczuwamy ból w przedniej części kolana, w szczególności w okolicy przyczepu więzadła rzepki do rzepki, czyli na dolnym brzegu rzepki. W początkowym okresie objawy mogą występować tylko na początku intensywnych treningów bądź po zaprzestaniu zajęć. Z czasem, gdy kontuzja nie jest leczona, powiększają się i w bardzo zaawansowanych stadiach może dojść do tego, że ból zaczyna towarzyszyć przy normalnych aktywnościach dnia codziennego, np. wchodzeniu, schodzeniu ze schodów czy siadaniu na krześle.

Gabinet ortopedyczny należy odwiedzić, gdy ból nie ustępuje, a podstawowe leczenie, czyli odpoczynek czy chłodzenie kolana nie dają pożądanych rezultatów.

Przyczyny choroby

Kolano skoczka najczęściej powstaje w wyniku nakładania się na siebie mikrourazów, czyli niewielkich uszkodzeń więzadła rzepki, co zaburza jego wewnętrzną strukturę i obniża wytrzymałość. To z kolei prowadzi do postępującego procesu niszczenia więzadła. Szczególnie narażone na te procesy są osoby z obniżoną siłą i wytrzymałością mięśni, otyłe, czy wcześniej kontuzjowane bez pełnego wyleczenia urazu, które postawiają uprawiać sport w zbyt dużym nasileniu.

Bardzo istotny jest odpowiedni balans mięśniowy, czyli harmonia pomiędzy każdą częścią naszego ciała – tak aby wzorzec ruchu był prawidłowy. Jeżeli jest on zaburzony, wówczas staje się czynnikiem ryzyka urazu.

Kolano skoczka – diagnostyka

W procesie diagnostyki uszkodzenia więzadła właściwego rzepki, czyli kontuzji zwanej kolanem skoczka, posługujemy się przeważnie badaniem USG, a w przypadkach wątpliwych korzystamy również z rezonansu magnetycznego. Całość daje nam jasną i klarowną diagnozę.

Leczenie

W procesie leczenia kolana skoczka wyróżniamy:

• fizjoterapia – polega na odpowiednim protokole rehabilitacyjnym, czyli pracy z fizjoterapeutą, który zaleci ćwiczenia ekscentryczne, treningi na wzmocnienie mięśni oraz na przywrócenie odpowiedniego balansu mięśniowego. Niekiedy stosujemy także falę uderzeniową.
• leczenie farmakologiczne, czyli iniekcjami w okolicy kontuzjowanego więzadła. Tutaj stosowane są preparaty osocza bogatopłytkowego (PRP), szpik kostny podawany w postaci iniekcji, a niekiedy kwasy hialuronowe
• leczenie operacyjne – stosowane w przypadkach najbardziej zaawansowanych i przewlekłych uszkodzeń, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów. W takich przypadkach stosujemy artroskopię, czyli małoinwazyjny zabieg kolana. Naprawiamy wszystkie uszkodzenia wewnątrz kolana, a przez małe nacięcie oczyszczamy także uszkodzoną część więzadła rzepki. Po takim zabiegu operacyjnym wymagana jest rehabilitacja, a powrót do pełnej sprawności i uprawiania sportu zabiera zwykle od trzech do sześciu miesięcy.