Jak wygląda rehabilitacja po rekonstrukcji więzadła stawu skokowego?
Rekonstrukcja więzadła stawu skokowego to dopiero początek drogi do pełnej sprawności – poznaj etapy rehabilitacji po zabiegu i dowiedz się, czego można się spodziewać podczas powrotu do aktywności.
Pierwszy etap rehabilitacji – ochrona i kontrola obrzęku
Bezpośrednio po rekonstrukcji więzadła stawu skokowego priorytetem jest ograniczenie obrzęku i bólu oraz ochrona zespolonego więzadła. Stosuje się unieruchomienie w ortezie, chłodzenie oraz elewację kończyny, aby zmniejszyć stan zapalny i poprawić drenaż limfatyczny. Obciążanie nogi jest ograniczone zgodnie z zaleceniami lekarza – początkowo często dopuszcza się jedynie częściowy kontakt stopy z podłożem przy pomocy kul. W tym czasie fizjoterapia koncentruje się na:
• delikatnych ćwiczeniach izometrycznych mięśni podudzia,
• mobilizacji stawu skokowego w bezpiecznych zakresach,
• nauce prawidłowego chodu z odciążeniem.
Ważne jest wczesne wdrożenie pracy nad ruchomością palców i poprawą ukrwienia tkanek, co sprzyja gojeniu i zapobiega zastojom krwi.
Etap przywracania zakresu ruchu i siły mięśniowej
Po kilku tygodniach, w zależności od postępów gojenia i wskazań ortopedy, stopniowo zwiększa się zakres dozwolonych ruchów oraz obciążenie operowanej kończyny. Fizjoterapia obejmuje ćwiczenia poprawiające mobilność stawu skokowego w zgięciu grzbietowym i podeszwowym, a także rotacjach i ruchach bocznych. Równolegle pracuje się nad wzmocnieniem mięśni łydki, mięśni strzałkowych i całego aparatu stabilizującego staw skokowy. W tym okresie wprowadzane są ćwiczenia oporowe, praca z taśmami elastycznymi i elementy treningu propriocepcji, które pozwalają przywrócić kontrolę nerwowo-mięśniową. Edukacja pacjenta w zakresie prawidłowego wzorca chodu bez asekuracji kulami i utrzymania równowagi stanowi istotny element terapii.
Trening funkcjonalny i powrót do aktywności sportowej
Końcowy etap rehabilitacji skupia się na przywracaniu pełnej sprawności funkcjonalnej, przygotowaniu do aktywności dnia codziennego oraz, jeśli to wskazane, do sportu. W tym czasie realizuje się bardziej złożone ćwiczenia koordynacyjne i równoważne na niestabilnym podłożu, trening plyometryczny oraz symulacje specyficzne dla uprawianej dyscypliny. Celem jest odbudowa siły dynamicznej, szybkości reakcji oraz zapobieganie kolejnym urazom dzięki poprawie kontroli ruchu. W przypadku sportowców plan powrotu do pełnego obciążenia jest ściśle monitorowany i dostosowany indywidualnie. Rehabilitacja musi być kompleksowa i uwzględniać wszystkie elementy biomechaniki ruchu, by zminimalizować ryzyko nawrotu urazu.
Powrót do pełnej sprawności po rekonstrukcji więzadła stawu skokowego wymaga cierpliwości i konsekwentnej pracy z fizjoterapeutą. Każdy etap rehabilitacji ma określone cele i powinien być dostosowany do możliwości pacjenta.
