Skręcenie stawu skokowego (naprawa więzadeł)
Staw skokowy, a dokładnie skokowo-goleniowy jest to staw łączący kości podudzia (kość piszczelowa i strzałkowa) oraz stopy (poprzez kość skokową). We współdziałaniu z kompleksem podskokowym (kości i stawy leżące poniżej kości skokowej) umożliwia złożone ruch stopy. Staw ten jest bardzo narażony na uszkodzenia urazowe podczas uprawiania sportu. Kontuzje stawu skokowego należą do najczęściej spotykanych w wielu dyscyplinach sportowych.
Najczęstsza kontuzja stawu skokowo-goleniowego. Bardzo często bagatelizowana, co wydłuża okres powrotu do sportu i normalnej aktywności. Mechanizm urazu jest podobny jak w przypadku złamań, ale siła jest zdecydowanie mniejsza. Charakterystycznym objawem dla skręcenia stawu skokowego jest ból i obrzęk w okolicy kostki bocznej. Niekiedy w tej okolicy powstają zasinienia skóry, co sugeruje uszkodzenia więzadłowe.
Staw skokowy po skręceniu. Podział:
Skręcenia można podzielić według rozległości uszkodzenia:
- I stopień – naciągnięcie
- II stopień – naderwanie
- III stopień – zerwanie więzadeł otaczających staw skokowy z uszkodzeniem torebki stawowej.
Diagnostyka
W wykonanym zdjęciu rtg nie ma odchyleń od stanu prawidłowego. W prawidłowej diagnozie bardzo pomocne jest badanie USG, rezonans magnetyczny. Badanie USG daje możliwość oceny stawu skokowego i jego uszkodzeń w czasie rzeczywistym, co jest bardzo ważne przy ocenie więzadeł. Najważniejszym więzadłem stabilizującym staw skokowo-goleniowy jest więzadło skokowo-strzałkowe przednie (ATFL). Bardzo często ulega uszkodzeniu również więzadło skokowo-piętowe (CFL). W III stopniu skręcenia stawu skokowego objawy są najbardziej nasilone – obrzęk, ból, zasinienie skóry – to wszystko powoduje, że aktywność fizyczna jest bardzo utrudniona.
Skręcenie stawu skokowego – leczenie
Leczenie skręceń stawu skokowego zależy od kilku czynników, m.in.: od wieku pacjenta, poziomu jego aktywności fizycznej, rozległości uszkodzeń, powtarzalności skręceń.
W ciągu pierwszych godzin po urazie stosuje się zasadę RICE, tj. Rest (z angielskiego odpoczynek, unieruchomienie), Ice (lód – chłodzenie), Copression (ucisk), Elevation (podniesienie chorej kończyny). Zaraz po postawieniu prawidłowej diagnozy jest czas na wdrożenie odpowiedniego leczenia.
W przypadkach skręceń bez uszkodzeń więzadłowych okres przerwy w treningach wynosi zwykle około 7 dni. W tym czasie zaleca się korzystanie z pomocy fizjoterapeuty. Unieruchomienie stawu nie jest wymagane.
Jeżeli mamy do czynienia z uszkodzeniami więzadeł algorytm postępowania jest nieco bardziej skomplikowany i niekiedy wymaga leczenia operacyjnego.