Ostroga piętowa zapalenie- rozcięgna podeszwowego

Zapalenie rozcięgna podeszwowego to choroba objawiająca się nagłym i bardzo dokuczliwym bólem w okolicy pięty. Potocznie nazywane jest ostrogą piętową, niemniej ostroga jest tylko i wyłącznie objawem radiologicznym, widocznym na zdjęciu rentgenowskim pod postacią wyrostka, czyli kolca kości piętowej. Samo zapalenie rozcięgna podeszwowego nie jest widoczne na takim zdjęciu, bo dotyczy ono tkanki miękkiej. Rozcięgno podeszwowe to struktura anatomiczna, która przebiega od guza kości piętowej i biegnie do palców, pomagając utrzymać prawidłowy kształt stopy oraz swobodnie chodzić i poruszać się.

Problem ten dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn, szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie kostki. Może być efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety bądź uprawiania sportu i dotyczyć biegaczy lub tancerzy.

Diagnostyka

Wyróżniamy dwie postaci tej choroby: zapalenie rozcięgna podeszwowego oraz jego zwyrodnienie. Aby poznać dokładne stadium choroby należy wykonać badanie USG lub MR.

Rozcięgno podeszwowe – „ostroga piętowa” – leczenie

W najłagodniejszych postaciach wystarcza zwykle odpowiedni dobór obuwia, wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające.

W postaci bardziej zaawansowanej musimy posiłkować się farmakoterapią – niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji, wspomaganych oczywiście rehabilitacją. Komórki rozcięgna podeszwowego obumierają i są zastępowane przez procesy zwyrodnienia śluzakowatego, a potencjał do gojenia się i regeneracji tego ścięgna jest bardzo ograniczony, musimy stosować preparaty posiadające w sobie czynniki wzrostu lub komórki macierzyste.

Przeważnie wykorzystujemy tutaj osocze bogatopłytkowe (PRP) lub szpik kostny pacjenta. Zabieg wykonujemy wstrzykując preparat pod kontrolą usg do najbardziej zniszczonych miejsc w strukturach rozcięgna podeszwowego. Wszystkie zastosowane leki są oczywiście tylko dodatkiem do leczenia właściwego, czyli rehabilitacji.

W najgorszych przypadkach i najbardziej zaawansowanych postaciach, gdy leczenie nieoperacyjne zawodzi, skłaniamy się ku leczeniu operacyjnemu (endoskopowemu leczeniu zapalenia rozcięgna podeszwowego). Pozwala to na powrót do sprawności, dając też długotrwały pozytywny efekt.

Rehabilitacja

Bardzo rzadko rozcięgno podeszwowe jest chorobą samo w sobie, przeważnie towarzyszy mu przykurcz mięśni łydki czy np. zaburzenia w budowie stopy. Wtedy należy zająć się kompleksowo leczeniem także innych przypadłości.

Profilaktyka

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości, jaką jest rozcięgno podeszwowe, należy przestrzegać kilku prostych zasad, takich jak: noszenie odpowiedniego obuwia, rozgrzewka przed wysiłkiem fizycznym oraz używanie opasek o naprzemiennych strefach kompresji.