Rekonstrukcja więzadła krzyżowego tylnego (PCL)

content-rekonstrukcja-pcl

Więzadło krzyżowe tylne (PCL) jest jednym z głównych stabilizatorów kolana. Przebiega w tylnej części kolana, łącząc kość udową i piszczelową. Jest najgrubszym więzadłem w kolanie, jego średnica może sięgać nawet 4 cm, a wytrzymałość pozwala na udźwignięcie około 300 kg. Przeciwdziała ruchom ślizgania się kości piszczelowej ku tyłowi, dzięki czemu możliwa jest dynamiczna aktywność sportowa.


Do uszkodzeń PCL dochodzi w czasie zadziałania dużej siły na przednią powierzchnię podudzia. Może być to wynikiem urazu komunikacyjnego (tzw. mechanizm deski rozdzielczej, kiedy w czasie wypadku samochodowego dochodzi do uderzenia kolana w deskę rozdzielczą) lub sportowego (nagłe silne zgięcie lub przeprost kolana).

Objawy uszkodzenia PCL

Uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego skutkuje niestabilnością kolana, w efekcie czego niemożliwe jest dynamiczne bieganie ze zmianą kierunku, zbieganie ze schodów, skakanie. Pacjenci często skarżą się na ból w tylnej części kolana.

Jeśli poza PCL uszkodzone są inne struktury w kolanie, objawy mogą być bardziej nasilone.

Rekonstrukcja kolana

Najważniejszym celem rekonstrukcji PCL jest przywrócenie anatomicznego przebiegu uszkodzonego więzadła. W tym celu wykorzystujemy przeszczepy autologiczne (czyli od operowanego pacjenta) ścięgien mięśni półścięgnistego i smukłego (mięśnia uda). Niekiedy jako przeszczep służy allograft, czyli ścięgno pozyskane od dawcy zmarłego. Allografty mają większą wytrzymałość, są zazwyczaj grubsze i pozwalają na nieco szybszą rehabilitację.

W czasie leczenia operacyjnego przeszczep mocowany jest za pomocą pętli połączonej z małą blaszką w kości udowej oraz śrubą w kości piszczelowej. Cały zabieg operacyjny wykonywany jest artroskopowo. Jedynie pobranie ścięgien, służących jako przeszczep, wymaga większych nacięć skóry. Rekonstrukcję więzadła krzyżowego przedniego można łączyć jednoczasowo z naprawą innych uszkodzeń wewnątrzstawowych.

Po operacji

Po leczeniu operacyjnym wymagane jest stosowanie kul łokciowych przez okres około 4 tygodni oraz ortezy na kolano. Z uwagi na rozległość zabiegu zaleca się znacznie ograniczyć aktywność w pierwszym okresie pooperacyjnym. W tym czasie należy wykonywać ćwiczenia, które wdrażane są już następnego dnia po operacji. Pobyt w szpitalu trwa 2 dni.

Powrót do sportu

Powrót do pełnej aktywności sportowej zajmuje około 9 miesięcy, a przez ten okres wymagana jest praca z fizjoterapeutą. Najważniejszym celem usprawniania jest zminimalizowanie ryzyka następnej kontuzji.

Rekonstrukcja więzadeł Poznań – jak przebiega zabieg?

Procedura rekonstrukcji więzadeł w Poznaniu składa się z kilku etapów:

  • dokładnej diagnostyki, obejmującej badania kliniczne i obrazowe (MRI, RTG),
  • przygotowania pacjenta do zabiegu, w tym fizjoterapii wzmacniającej mięśnie,
  • właściwej operacji, podczas której przeprowadzana jest rekonstrukcja więzadła krzyżowego,
  • etapu rehabilitacji, kluczowego dla uzyskania pełnej sprawności.

Warto podkreślić, że oprócz tego rodzaju zabiegów zajmuję się także rekonstrukcją więzadła stawu skokowego, co pozwala skutecznie przywrócić stabilność również w obrębie tego stawu. Indywidualnie dopasowany program rehabilitacyjny umożliwia szybki powrót do codziennej aktywności i sportu, co stanowi kluczowy element terapii.

Przygotowanie do operacji rekonstrukcji więzadła krzyżowego

Przed przystąpieniem do rekonstrukcji więzadła krzyżowego konieczne jest odpowiednie przygotowanie pacjenta. W pierwszej kolejności przeprowadzana jest szczegółowa diagnostyka, aby ocenić stopień uszkodzenia i wybrać najlepszą metodę leczenia. Ważnym elementem przygotowania jest również poprawa zakresu ruchu w kolanie oraz wzmocnienie mięśni stabilizujących staw.

Pacjent powinien także zadbać o:

  • konsultację anestezjologiczną oraz wykonanie zleconych badań laboratoryjnych,
  • odpowiednią dietę wspierającą regenerację organizmu,
  • unikanie leków rozrzedzających krew na kilka dni przed zabiegiem.

Sam zabieg rekonstrukcji kolana trwa zwykle od 60 do 90 minut, a hospitalizacja wynosi od jednego do trzech dni. Po operacji kluczowa jest rehabilitacja, która rozpoczyna się już w pierwszej dobie. Indywidualnie dostosowane ćwiczenia pomagają w odzyskaniu pełnej ruchomości i siły mięśniowej, co jest niezbędne dla skutecznego powrotu do aktywności fizycznej.