Skręcenia stawu skokowego (naprawa więzadeł)
Staw skokowy, a dokładnie skokowo-goleniowy jest to staw łączący kości podudzia (kość piszczelowa i strzałkowa) oraz stopy (poprzez kość skokową). We współdziałaniu z kompleksem podskokowym (kości i stawy leżące poniżej kości skokowej) umożliwia złożone ruch stopy. Staw ten jest bardzo narażony na uszkodzenia urazowe podczas uprawiania sportu. Kontuzje stawu skokowego należą do najczęściej spotykanych w wielu dyscyplinach sportowych.
Bezpośrednio po urazie
W ciągu pierwszych godzin po urazie stosuje się zasadę RICE, tj. Rest (z angielskiego odpoczynek, unieruchomienie), Ice (lód – chłodzenie), Copression (ucisk), Elevation (podniesienie chorej kończyny). Zaraz po postawieniu prawidłowej diagnozy jest czas na wdrożenie odpowiedniego leczenia. W przypadkach skręceń bez uszkodzeń więzadłowych okres przerwy w treningach wynosi zwykle około 7 dni. W tym czasie zaleca się korzystanie z pomocy fizjoterapeuty. Unieruchomienie stawu nie jest wymagane.
Uszkodzenia więzadłowe ostre
Ostre uszkodzenie więzadeł: w tym przypadku mamy do wyboru dwie możliwości: leczenie operacyjne i nieoperacyjne. Zerwanie awulsyjne więzadeł (awulsyjne, czyli zerwanie więzadła z oderwaniem fragmentu kości) jest wskazaniem do leczenia operacyjnego. Wykorzystując specjalne kotwice przyszywa się oderwany fragament więzadła do kości skokowej. W sytuacjach zerwania obu więzadeł (ATFL i CFL) wiele ośrodków zaleca również leczenie operacyjne. W tych przypadkach wykonuje się szycie lub rekonstrukcję uszkodzonych więzadeł.
W przypadku wybrania leczenia nieoperacyjnego unieruchamia się kończynę w specjalnych ortezach lub prowadzi się pacjenta bez zaopatrzenia ortopedycznego. Coraz istotniejszą rolę zaczyna zdobywać leczenie nieoperacyjne wykorzystując techniki manualne (jak choćby FDM).
Uszkodzenia więzadłowe przewlekłe
Przewlekła niestabilność stawu skokowo-goleniowego: w przypadku niepełnego wyleczenia pierwszorazowego skręcenia stawu skokowego bardzo często dochodzi do następnych. Kiedy pacjent czuje, że staw skokowy „ucieka” oznacza to, że więzadła są uszkodzone i niewydolne. W takich sytuacjach, nawrotowych skręceń, zaleca się leczenie operacyjne. W zależności od stanu więzadeł wykonuje się ich szycie lub rekonstrukcję.
Skręcenie stawu skokowego – naprawa więzadeł – rehabilitacja
Usprawnianie po leczeniu operacyjnym: w początkowym okresie unieruchamia się operowaną kończynę w ortezie, rehabilitację wdraża się od pierwszej doby po operacji. Na każdym etapie rehabilitacji ważne jest monitorowanie stanu pacjenta, tak aby zindywidualizować plan ćwiczeń.
Powrót do sportu
Czas powrotu do treningów trwa około 12 tygodni. Po wystąpieniu skręcenia stawu skokowego zaleca się stosować sztywny taping na czas treningu przez okres 1-3 miesięcy.
Objawy uszkodzenia więzadła stawu skokowego
Uszkodzenie więzadła stawu skokowego to częsty uraz, który może prowadzić do przewlekłej niestabilności i ograniczenia ruchomości. Najczęstsze objawy to ból w okolicy bocznej kostki, obrzęk oraz trudności w obciążaniu kończyny. Często pacjenci odczuwają wrażenie „uciekania” stawu, co utrudnia normalne funkcjonowanie.
W przypadku całkowitego zerwania więzadła dochodzi do znacznego osłabienia stabilizacji stawu, co wymaga specjalistycznej interwencji chirurgicznej. W takiej sytuacji konieczna może być rekonstrukcja więzadła stawu skokowego, która przywraca funkcję i stabilność stawu, zapobiegając dalszym uszkodzeniom.
Czas rekonwalescencji po rekonstrukcji więzadła stawu skokowego
Powrót do pełnej sprawności po operacji zależy od wielu czynników, w tym od stopnia uszkodzenia oraz indywidualnych predyspozycji pacjenta. Standardowy okres rekonwalescencji obejmuje kilka etapów. W pierwszych tygodniach po zabiegu konieczne jest unieruchomienie i ograniczenie obciążania operowanej kończyny. Następnie rozpoczyna się proces rehabilitacji, który obejmuje ćwiczenia wzmacniające i poprawiające zakres ruchu. Pełna regeneracja i powrót do codziennej aktywności zajmują zazwyczaj od 3 do 6 miesięcy. Warto dodać, że w przypadku innych poważnych urazów, takich jak zerwanie ścięgna Achillesa, stosowane są podobne metody rekonstrukcji, zapewniające skuteczne przywrócenie funkcji kończyny. Rekonstrukcja ATFL pozwala na odzyskanie stabilności stawu i minimalizuje ryzyko ponownych urazów, co ma kluczowe znaczenie dla pacjentów aktywnych fizycznie.