Szycie ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa jest najgrubszym i najsilniejszym ścięgnem ludzkiego ciała, a mimo to bardzo często ulega całkowitemu uszkodzeniu. W ostatnich latach w krajach uprzemysłowionych obserwuje się zwiększoną częstość całkowitego uszkodzenia. Do zerwania najczęściej dochodzi w czasie aktywności sportowej, zwłaszcza u mężczyzn w grupie wiekowej 30-39 lat.

Zerwanie ścięgna Achillesa powoduje nagły, silny ból i osłabienie siły mięśni łydki, co powoduje brak możliwości wspięcia się na palce stopy.

Szycie ścięgna Achillesa – leczenie

Do tej pory nie ma konsensusu w wyborze odpowiedniej metody leczenia zerwanego ścięgna Achillesa. Niektórzy badacze dowodzą, że najlepszym sposobem jest leczenie operacyjne. Inni twierdzą, że wystarczy unieruchomienie i odpowiednie usprawnianie, aby funkcja zerwanego ścięgna Achillesa powróciła do normy. W przypadku osób aktywnych leczeniem z wyboru powinno być leczenie operacyjne, ponieważ zmniejsza to ryzyko kolejnego zerwania ścięgna i pozwala wrócić do pełnej aktywności fizycznej.

Metoda szycia przezskórnego

Technika przezskórnego szycia ścięgna Achillesa wymaga ona zastosowania 10 nacięć skóry, pięciu wzdłuż bocznego i pięciu wzdłuż przyśrodkowego brzegu ścięgna Achillesa. W ten sposób uzyskujemy małoinwazyjną możliwość naprawy ścięgna Achillesa. Według moich obserwacji, pacjenci leczeni metodą przezskórną lepiej znoszą trudy w początkowym okresie pooperacyjnym, z uwagi na mniejszą ranę.

Usprawnianie po leczeniu operacyjnym

Niezależnie od wybranej metody leczenia ścięgna Achillesa dużą rolę w przywracaniu jego sprawności przypisuje się odpowiedniemu obciążaniu leczonej kończyny. Takie postępowanie prowadzi do szybszej przebudowy ścięgna oraz jego wzmacniania, poprzez ukierunkowanie się pojedynczych włókien kolagenu zgodnie z kierunkiem działania sił. Zastosowanie zaopatrzenia ortopedycznego w postaci łuski gipsowej podudziowej lub ortez na stopę i goleń typu Walker zwiększa komfort pacjenta, umożliwia sprawne przemieszczanie się oraz przyspiesza powrót do pełnej sprawności fizycznej.

Przez pierwsze 2 tygodnie pacjenci poruszają się w asekuracji kul łokciowych bez obciążania operowanej kończyny w bucie ortopedycznym lub łusce gipsowej. Po 2 tygodniach zaleca się pacjentom obciążanie operowanej kończyny do granicy bólu i zezwala się na odstawienie kul łokciowych. Wymagane są ćwiczenia ruchu biernego i czynnego w obrębie stawu skokowego operowanej kończyny, jazda na rowerze i pływanie są w tym etapie dozwolone. Po 6 tygodniach usuwa się unieruchomienie, a pacjenci poruszają się z pełnym obciążaniem operowanej kończyny z zastosowaniem 2 cm wkładki pod piętę. W tym okresie ważne są ćwiczenia wzmacniające mięśnie podudzia oraz odtwarzenie prawidłowych wzorców chodu, ze szczególnym naciskiem na odtworzenie propriocepcji i bilansu mięśni.

Szycie ścięgna Achillesa – powrót do sportu

Powrót do pełnej aktywności fizycznej, w tym do sportu możliwy jest po około 3 – 6 miesiącach od operacji.